Hatalarimizdan ders aliriz ya da en azindan baskalari ders alir. Hakikate veda ederek, Iktidara karsiliksiz bir armagan vermekle kalmaz, büyük ölcüde insanin yanilsama ve büyüye karsi elindeki yegane özgürlesme sansindan yani gercekcilikten vazgecmis oluruz.
Kita felsefesi gelenegi icinde gercekcilige dönüs cagrisini ilk yapanlardan Italyan felsefeci Maurizio Ferrarisin bu calismasi postmodernizmin özgürlestirici amaclarla ciktigi yolun bugün icinde bulundugumuz itaat düzenine nasil vardigini Nietzscheden Heideggere, Foucault, Lyotard, Feyerabendden Derridaya uzanan bir hatta ele aliyor.
Kitap bir postmodernizm elestirisi ortaya koymakla birlikte postmodernizmin ideolojik sonuclarindan yararlanan; gercek dünyanin reality showa, elestirinin dedikoduya, umudun endiseye, kesinligin belirsizlige ve inkarin genel bir tavra dönüstügü hakikat sonrasi cagdan beslenen popülizmin felsefi temellerini de gösteriyor ve cikis yolu icin ne pozitivizme ne postmodernizme yaslanan bir elestirel felsefeyi yeniden gündeme getirme amaci tasiyor. Ferraris icin yeni gercekcilik elestirel bir yön degisiminin adi, bununla toplumsal gercekligi somut bir analiz ve dönüsüm zeminine dönüstürebilmek adina maskenin ardinda baska maskeler aramak yerine örtüyü kaldirmayi öneriyor. Aslinda bu cagda ise kosabilecegimiz felsefenin imkanlarini sorguluyor.
